HABER ARAŞTIRMA – En büyük tabiat faciaları ortasında sayılan plastikler insan sıhhatini tehdit ediyor. Ucuz ve kolay üretilen plastıklar aklımıza gelecek birçok yerde kullanılıyor. Birleşmiş Milletler’in (BM) etraf farkındalığını artırmak hedefiyle her yıl 5 Haziran’da farklı bir temayla kutlanan Dünya Etraf Günü’nün bu yılki teması “Plastik kirliliğine son ver” olarak belirlendi. TEMA Vakfı da güne özel yayımladığı bildiride dünyayı olduğu kadar Türkiye’yi de tehdit eden plastik kirliliğine dikkat çekti. TEMA açıklamasında, mikroplastiklerin birçok balık çeşidinin midesine kadar girdiği, bugüne kadar üretilen yaklaşık 8 milyar ton plastiğin sırf yüzde 9’unun geri dönüştürülebildiğine işaret etti.
7. kıta plastik
Bugün 7. kıta olarak isimlendirilen ve insan tesiriyle oluşmuş Pasifik Okyanusu’ndaki plastik yığınının 1.6 milyon kilometrekarelik alana ulaştığını kaydeden TEMA Vakfı İdare Konseyi Lideri Deniz Ataç, şunları dedi: “Türkiye’nin yüzölçümünün neredeyse 2 katı büyüklükte olan bu plastik dağı, dünyamızın plastik kirliliği meselesinin vardığı boyutları gözler önüne seriyor. Karadan ve ırmaklardan denizlere, oradan da okyanuslara ulaşan plastik kirliliği, öncelikle denizel ekosistemdeki hayvan ve bitki cinslerine ziyan veriyor. Artık biliyoruz ki birçok balık cinsinin midesinde mikroplastikler var. Dahası, anne karnındaki fetüste, yeni doğan bir bebeğin plasentasında, insan kanında ve akciğerlerinde mikroplastiklerin olduğuna dair bulgular mevcut.”
Yok edilirken hem etrafa hem iklime zarar veriyor
Geri dönüştürülemeyen plastikler için tercih edilen bertaraf sisteminin çoğunlukla yakma süreci olduğunu söyleyen Deniz Ataç bu süreç ile ilgili de şu bilgileri verdi:
“Bu süreç sonucunda hem iklim değişikliğine yol açan karbondioksit gazı hem de ziyanlı kimyasallar açığa çıkıyor. Bu kimyasallar, teneffüs yoluyla canlıların ömrüne ziyan veriyor. Plastik kirliliği ile başa çıkabilmek için bir an evvel harekete geçilmeli. İnsan ve tüketim odaklı bir yaşayış biçiminden çok insanın da başka tüm canlılar üzere tabiatın bir kesimi olduğu kabulüyle, bireyleri plastik kullanımına mecbur bırakmayan, çevresel kirliliğe yol açmayacak ve atık oluşumunu azaltacak düşük karbon ayak izine sahip eserlerin üretimi artırılmalı. Tek kullanımlık plastikler yasaklanmalı. Bu bahiste mahallî idarelere ve siyaset yapıcılara daha büyük iş düşüyor.”
