İçtihat Bülteni’nden edinilen bilgiye nazaran, davacı erkek tarafından, Türk Uygar Kanununun 166/1-2 unsuru uyarınca açılan boşanma davası sonunda birinci derece mahkemesince, davalının evlendikten 5 gün sonra hiçbir sebep yokken düğün takıları ile gittiğini, aramak için “davalının memleketine gittiklerinde muhtar dahi, davalının ailesinin davalıyı bu halde pek çok defa evlendirdiklerini, bu biçimde dolandırıcılık yaptıklarını beyan etmiş, davalının üvey babası bu hususu doğrular nitelikte tanıklık etmiştir. Ceza belgesi dikkate alınarak davalının evlenme niyetiyle hareket etmediği” gerekçesiyle davanın kabulü ile tarafların boşanmasına karar verildi.
Bu karara karşı davalı bayan tarafından kararın tamamı istikametinden istinaf müracaatında bulunuldu ve belge istinaf incelemesine gönderildi.
BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ, BOŞANMA DAVASININ REDDİNE KARAR VERDİ
Bölge Adliye Mahkemesi’nce yapılan inceleme sonunda “müşterek meskeni terk etmenin TMK’nın 166/1. unsuruna dayalı olarak açılan davalarda tek başına boşanma nedeni olan kusurlu bir davranış niteliğinde kabul edilemeyeceği, kaldı ki; bayanın erkek hakkında ceza davası açılmasını gerektirecek bir ekip argümanlar gerekçesiyle meskeni terk ettiği, bunun dışında mahkemece dinlenen davacı şahit beyanlarından da davalının evlilik birliği içerisinde kusurlu bir davranışının ispatlanamadığı, gerçekleşen bu duruma nazaran taraflar ortasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan vermeyecek nitelikle bir geçimsizliği kabule elverişli önemli sebep ve kanıtların tespit edilemediği” münasebeti ile kararın kaldırılmasına ve davanın reddine karar verdi.
Bu karara karşı davacı erkek temyiz müracaatında bulundu ve belge Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’ne gönderildi.
Yargıtay 2.Hukuk Dairesi, bayanın evlenmeyi çıkar sağlamak üzere yapmasının boşanma davasının kabulünü gerektirdiğine dikkat çekti.
Temyiz incelemesi sonunda Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, bozma ilâmında şu tabirlere yer verdi. “Bölge Adliye Mahkemesi’nce her ne kadar ‘Bu ceza evrakı içerisinde şahit olarak dinlenilen ve eldeki boşanma belgesinde beyanının karara temel alındığı anlaşılan İsmail D.’nın beyanlarının, davalının evlilikten evvelki yaşantısına ait olduğu’ münasebeti ile davanın reddine karar verilmiş ise de davalı bayan evlilik öncesinde gerçekleştirdiği olaylar nedeniyle evlilik sırasında da yaygın söylentiye neden olmakla evliliğin onurunu gözetmeyerek birlik vazifelerini ihmal etmiştir. Kaldı ki, çıkar maksadıyla evlilik yapma iradesinin hala devam ettiği, evvelki olayların da bu evliliğinde karine teşkil edeceği, birlik misyonlarını yerine getirmemek üzere meskeni terk edip gittiği, erkeğin yoluna uygun halde dayandığı ceza belgesi ve tüm evrak içeriği birlikte değerlendirildiğinde bayanın evlenmeyi çıkar sağlamak üzere yaptığı anlaşılmaktadır. Hal bu türlü iken birinci derece mahkemesinin davanın kabulü kararının kaldırılarak davanın reddine karar verilmesi gerçek olmayıp bozmayı gerektirmiştir.”
